از فرمایشات آقای بهجت(ره)

 نماز شب یا گریه بر سیّد الشّهدا ـ علیه‏السّلام ـ

حجت الاسلام سیّد محمّد باقر شفتى ـ رحمه اللّه  ـ به نماز شب بسیار معتقد بود، و بیش از سایر مستحبّات به آن اهمیّت مى داد، به خلاف مرحوم سیّدبحرالعلوم که صبر مى کرد تا هوا مقدارى روشن شود و آن گاه نماز صبح را مى خواند

.
حجت الاسلام سیّد محمّد باقر شفتى ـ رحمه اللّه  ـ در اصفهان درست اوّل فجر نماز صبح را به جماعت اقامه مى نمود، با این که اگر نماز جماعت را به تأخیر مى انداخت، افراد بیشترى حاضر مى شدند؛ ولى ایشان دستور مى داد دو عادل بالاى مناره بروند و پس از مشاهده ى طلوع فجر، بلافاصله اذان صبح بگویند.

به ایشان گفتند:چرا مقدارى صبر نمى کنید تا جمعیّت زیادى براى درک فیض جماعت حاضر شوند؟ در جواب فرمودند: در میان مستحبّات افضل از نماز شب سراغ ندارم. لذا ایشان براى این که مردم نماز شب را به  جا آورند، اینچنین چاره اندیشى نموده بود که به دو نفر شخص عادل دستور داده بود تا به طور دقیق وقت فجر تعیین شود و کسانى که در نماز جماعت حاضر مى شوند، پیش از فجر بیدار شوند و نماز شب بخوانند. بدین ترتیب، قطعا کسانى که در نماز جماعت ایشان شرکت مى کردند نماز شب را هم مى خواندند، و با این کار مردم را به نماز شب وادار مى کرد.
بنده( حضرت آیت اللّه  العظمى بهجت ـ رحمه الله ـ .) خیال مى کنم فضیلت بکا « گریه » بر سیّد الشّهدا ـ علیه  السّلام ـ بالاتر از نماز شب باشد ؛ زیرا نماز شب عمل قلبىِ صرف نیست بلکه کَالْقَلْبى است، ولى حزن و اندوه و بُکا عمل قلبى(1) است، به حدّى که بکا و دمعه(2) از علایم قبولى نماز وتر است.
 

1. در روایتى از امام جواد ـ علیه السّلام ـ آمده است: « القَصْدُ اِلى اللّه  تَعالى بالقُلُوبِ اَبْلَغُ مِنْ اِتْعاب الجَوارِحِ بالاَعْمالِ »؛ (آهنگ خدا نمودن با دل، از خسته کردن اعضا و جوارح با اعمال [غیرقلبى] رساتر است.) بحار الانوار، ج 67، ص 60؛ ج 75، ص 363؛ کشف الغمّة، ج 2، ص 368.
2. اشک چشم.